انسولین یک هورمون حیاتی است که توسط غده پانکراس ترشح میشود و وظیفه اصلی آن کمک به ورود قند (گلوکز) از خون به سلولها برای تأمین انرژی است. وقتی انسولین کافی در بدن تولید یا بهدرستی استفاده نشود، قند خون بالا میرود و فرد دچار دیابت میشود.
استفاده از انسولین بستگی به نوع دیابت، شرایط بدن و نظر پزشک دارد.
افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ از همان ابتدای تشخیص به انسولین نیاز دارند، چون پانکراس آنها انسولین تولید نمیکند.
در مراحل اولیه دیابت نوع ۲ معمولاً داروهای خوراکی و تغییر سبک زندگی کافی است. اما اگر قند خون کنترل نشود، پزشک ممکن است انسولین را بهعنوان درمان کمکی یا اصلی تجویز کند.
در دوران بارداری (دیابت بارداری)
بعد از برخی جراحیها یا بیماریهای حاد
هنگام قند خون بسیار بالا و کنترلنشده (هیپرگلیسمی)
نوع انسولین | زمان شروع اثر | مدت اثر | کاربرد |
سریعالاثر | ۱۵-۳۰ دقیقه | ۳-۵ ساعت | کنترل قند بعد از وعده غذایی |
کوتاهاثر | ۳۰-۶۰ دقیقه | ۵-۸ ساعت | پوشش وعده غذایی یا کنترل قند در روز |
متوسطالاثر | ۱-۲ ساعت | ۱۲-۱۸ ساعت | کنترل قند در طول روز و شب |
طولانیاثر | چند ساعت | تا ۲۴ ساعت یا بیشتر | کنترل پایدار قند خون در شبانهروز |
جلوگیری از عوارض جدی دیابت (کلیوی، چشمی، قلبی)
کمک به کنترل قند خون پایدار
بهبود کیفیت زندگی بیماران دیابتی
انسولین باید تحت نظر پزشک استفاده شود.
نحوه تزریق، مقدار و زمان مصرف در هر فرد متفاوت است.
آموزش تزریق صحیح و نگهداری انسولین (در یخچال، به دور از نور مستقیم) اهمیت زیادی دارد.