ماه رمضان و روزه داری برای بسیاری از بیماران دیابتی یک چالش بزرگ است. از یک طرف روزه داری می تواند جنبه های معنوی و روحی مهمی داشته باشد، اما از طرف دیگر ممکن است تعادل قند خون را دچار نوسان های جدی کند. در این مقاله به بررسی شرایطی که روزه داری برای بیماران دیابتی مجاز یا غیرمجاز است، و همچنین راهکارهای عملی برای کسانی که تصمیم به روزه گرفتن دارند، می پردازیم.
بیماران دیابتی نوع ۲ که با رژیم غذایی یا داروهای خوراکی کنترل می شوند.
افرادی که سابقه هیپوگلیسمی (افت قند خون شدید) ندارند.
بیماران با کنترل قند خون پایدار در ۳ ماه گذشته (HbA1c در محدوده مناسب).
بیماران دیابتی نوع ۱ که نیاز به انسولین دارند.
افراد با سابقه افت یا افزایش شدید قند خون در ماه های اخیر.
بیماران باردار یا شیرده مبتلا به دیابت.
سالمندان مبتلا به دیابت با مشکلات کلیوی یا قلبی.
قبل از شروع ماه رمضان، با پزشک یا متخصص غدد مشورت کنید.
داروها و انسولین باید طبق برنامه ی جدید (سحر و افطار) تنظیم شوند.
وعده سحری بسیار مهم است و نباید حذف شود.
نوشیدن آب کافی در فاصله افطار تا سحر برای جلوگیری از کم آبی.
مصرف غذاهای سبک و پرهیز از شیرینی ها و غذاهای پرچرب در افطار.
اندازه گیری قند خون در طول روز مجاز و ضروری است و باعث باطل شدن روزه نمی شود.